İNSANLIKTAN ÇIKMIŞ İNSANLAR

Ben ki sakin bir insanım, beni bile çileden çıkardı. Ha kim diyeceksiniz. Bugün akşamüstü kızlarım ve torunlarım arabada eve dönüyoruz. Kırmızı ışıkta durduk. Dönüş yapacağız. Bekliyoruz. Yeşil yandı, ama hareket yok. Neden..... Çünkü hatalı dönüş yapan arabayı bekliyor tüm araçlar. Sabırsızlıkla kornaya basılıyor ister istemez. Ama o araçtaki yaratık ne yapıyor, çıkıp küfür ediyor. Yaratık diyorum, çünkü insan evladı bunu yapmaz. En azından özür falan diler. Tabii insansa. O da belli değil ya.. Adam diye geçiniyor işte kimileri. Saygı sevgi kalmadı mı ne artık. Bu koca şehir galiba unutturdu bazı güzellikleri.

Neyse başka şeylerden bahsedecektim aklıma geldi yazdım bunları.

Resimde: Damla'ya diktiğim pardesü.. Zorla giydirip resim çektik, Dora'yı izlerken anca izin verdi

Artık kadro tamam. Beklediklerim yani kardeşlerim döndüler evlerine yazlıktan. Aman çok da iyi ettiler. Pazar günü buluştuk. Eee nerdeyse 2 ayın hasreti vardı. Çenemiz düştü. Bol bol konuştuk. Ertesi gün Damla Hanım'ın kışlık giysileri küçüldüğü için ihtiyaçlarının listesini yaptık kızımla. Geçen kıştan bu seneye hayli boy attı ve giysiler küçüldü. Tabii ben de zevkle küçük hanımın gardorobunu yenileme görevini üstlendim :)) En büyük zevkim Damla'ya birşeyler dikmek. Önce bir pardesü diktim. Şimdide elbiseler ve buluzlar var sırada. 'Ananecim eline sağlık ne güzel olmuş ' dedimi benden keyiflisi yok..